Rente is een woekervloek

Onderstaand artikel uit LuMens editie 1 is hier gratis beschikbaar gesteld gezien de huidige economische situatie, om meer duiding te kunnen geven over wat gaande is in de wereld om ons heen. Wanneer je waardeert wat wij maken dan raden wij aan om het boek in huis te halen en om een donatie te overwegen. Veel dank daarvoor, zonder jullie steun is ons werk niet mogelijk.

Rente is een woekervloek

De allergrootste economische en financiële uitdaging waar we op dit moment mee geconfronteerd worden, is dat we aan de vooravond staan van het leeglopen van de schuldenbubbel, en daarmee van de Grootste Depressie. En dat zal dan resulteren in het naar voren schuiven van een centrale wereldregering als oplossing.

Inleiding

“Als een regering voor geld afhankelijk is van bankiers, beheersen de bankiers de situatie en niet de regeringsleiders. De hand die geeft is boven de hand die neemt. Geld heeft geen moederland. Financiers zijn zonder vaderlandsliefde en zonder fatsoen. Hun enige doel is winst.” - Napoleon Bonaparte

Laten we eerst vaststellen dat bovenstaand citaat waar is. Dat kan heel eenvoudig, aan de hand van één cijfer, dat van schuld: de wereld staat namelijk voor $285 biljoen ($285.000 miljard) in het krijt bij De Bank. Dat onmetelijke bedrag is het totaal van alle schulden van staten, bedrijven en particulieren in de wereld tezamen. Dat is driemaal het wereld-BBP, dat wil zeggen, drie maal de geldwaarde van alles wat op de hele wereld jaarlijks wordt geproduceerd aan goederen en diensten. Kort door de bocht: we hebben met alle wereldbewoners samen drie maal zoveel schuld als we verdienen.  Ongeveer $200 biljoen daarvan torst het Westen met zich mee. Het financieren van deze immense schuldenlast kost wereldwijd per jaar tot wel $15 biljoen aan rente. Dat is een zesde van het wereld-BBP (Bruto Binnenlands Product), een zesde deel van al ons verdiende geld zijn we dus kwijt aan het betalen van alleen al de rente.
In Nederland staan we bijna €2000 miljard in het krijt en betalen we zo’n €100 miljard rente per jaar aan De Bank. Het is evident welke implicaties dit heeft voor de machtsverhoudingen, zowel nationaal als internationaal.

De federale regering in Washington, die over het meeste geld beschikt in de wereld, heeft een inkomen van zo'n $3 biljoen per jaar. Bovendien staat zij voor $30 biljoen, tien keer zoveel dus, in het krijt bij De Bank, dit wil zeggen dat De Bank een veel hoger inkomen heeft dan de Amerikaanse overheid.  Diezelfde overheid is afhankelijk van De Bank voor geld. Dit simpele gegeven illustreert heel duidelijk hoe de werkelijke machtsverhoudingen liggen in de wereld.

Deze schuld is een enorm probleem waar iedereen direct of indirect mee te maken krijgt in zijn leven. Hoeveel beter zouden Nederland en de wereld ervoor staan als we deze molensteen niet zouden meetorsen? Het verhaal van Jezus die kwaad de geldwisselaars de tempel uit joeg, is relevanter dan ooit.

Woeker
Woeker betekent rente. Punt. En dus niet 'overdreven rente'. 'Overdreven rente' is Newspeak, gemanipuleerde taal. Woeker is een vloek, altijd geweest, en daarom hebben de Geldwisselaars door de eeuwen heen de betekenis van dit woord ondermijnd. Daarom zeggen woordenboeken nu dat woeker 'overdreven rente' betekent. Maar woeker betekent rente, en heeft dat altijd betekend.  Als we in de Bijbel de veroordeling van, en verbod op, woeker lezen, dan wordt daarmee bedoeld rente. Ook 0,1% rente.

Rente op leningen is voor  r is nauwelijks aandacht voor het thema - noch publiekelijk, noch in de economische 'wetenschap'. Deze 'wetenschap' is door de geldschieters zelf ontwikkeld om te verkopen dat hun gewoeker in het algemeen belang is en er geen alternatieven zijn. Laten we een viertal kernproblemen van rente nader onder de loep nemen.

1. Rente herverdeelt van arm naar rijk

Uit onderzoek is gebleken dat slechts de rijkste 10% van de bevolking meer rente ontvangt dan ze betaalt. Dat niet alleen, de rijkste 0,000032% van de bevolking, zowel landelijk als wereldwijd, ontvangt naar schatting maar liefst een derde van alle rentebetalingen. Dat betekent dat de paar duizend rijkste families op aarde alleen door rente al een inkomen hebben van zo'n vijfduizend miljard dollar per jaar. Dat is de aard van de plutocratie. En een plutocratie is de bestuursvorm waarbij alleen de allerrijksten aan de macht zijn en dus de regels kunnen bepalen en de wetten kunnen voorschrijven. Die rijkste families, de oligarchen, zijn het die de wereld werkelijk regeren.

Het werkt bij rente heel eenvoudig: hoe meer geld en vermogen je hebt, hoe minder rente je betaalt. Het omgekeerde is ook het geval: hoe armer je bent, hoe groter het aandeel van je inkomen is dat je aan rente verliest. Dit is een onrechtvaardigheid die zijn weerga niet kent en aan de basis ligt van bijna alle onrecht in de wereld.

2. Zelfs als je geen schulden hebt, verlies je enorm aan rente
Het probleem is dat ondernemingen hoge kapitaalkosten betalen gedurende het productieproces. Die berekenen ze door aan hun klanten. Helmut Creutz berekende in zijn beroemde studie[2] dat gemiddeld 40% van de prijzen die we betalen doorberekende rentekosten zijn. Dit verschilt uiteraard per branche. Vuilophaaldiensten rekenen 12% kapitaalkosten door, maar huisbazen bijvoorbeeld 75%.
Zo'n twee derde van de mensen in het Westen, ook in Nederland, leven van salaris naar salaris en hebben geen of zelfs negatief vermogen (schuld). Zij zijn 40% van hun inkomen kwijt aan rente, zonder het zelfs maar in de gaten te hebben. Als producenten en dienstverleners hun rentekosten niet zouden doorberekenen naar de consument, zou deze gemiddeld aan het eind van de maand dus die 40% overhouden.

Rente is de grootste oorzaak van schuld

De laatste 25 jaar hebben debiteuren meer betaald aan rente dan er nu openstaat aan schuld. Er zou praktisch geen schuld zijn zonder rente.  Op consumentenniveau betekent dit dat op het moment dat je na dertig jaar netjes je hypotheek hebt afgelost, je misschien 2 tot 3 x de koopprijs van je huis hebt betaald.

Rente maakt het financiële systeem intrinsiek instabiel

De reden hiervoor is dat de rente voor een groot deel niet terug in roulatie wordt gebracht met consumptie, maar in de deposito's van de rijken eindigt. Dat heeft een sterk deflatoir effect op de geldhoeveelheid in de reële economie. De enige manier waarop dat 'opgelost' kan worden, is dat de gemeenschap nieuw geld aan maakt. Maar dat leidt weer tot nieuwe schuld, want ons geld is schuld. Alle geld wordt gecreëerd als schuld.

Om de rijken te kunnen laten 'sparen', moeten wij steeds meer schulden aangaan en een steeds groter deel van ons inkomen aan rente afdragen. Het huidige economische systeem zadelt ons daarmee op met een onhoudbare situatie, die op het punt staat aan zijn einde te komen.  Dit is een ontwikkeling die op wereldschaal grote gevolgen zal hebben.

Kapitalisme

Rente is onlosmakelijk verbonden met ons kapitalistische systeem. Kapitalisme is ook zo'n begrip dat mensen gemakkelijk gebruiken, maar waarvan eigenlijk niemand begrijpt wat het echt betekent. Laten we eerst wat misverstanden uit de weg ruimen.

Vrije markt. Sommige mensen associëren kapitalisme met een vrije markt. Maar er zijn geen vrije markten onder het kapitalisme. Alle grote markten worden gedomineerd door kartels van enkele grote bedrijven die in handen zijn van dezelfde mensen, via allerlei bewust onduidelijke eigendomsconstructies. Bankiers gaan hierin voorop, want alle banken bezitten elkaar[1], maar hetzelfde geldt voor telecom, olie, farmacie, auto’s, voeding, etc. Het laatste waar de kapitalist op zit te wachten is concurrentie, want dat verlaagt alleen maar de prijzen en dus de winst.

“Competition is a sin” – John D. Rockefeller

Privé-bezit. Anderen zeggen dat kapitalisme gekenmerkt wordt door privé-eigendom van de productiefactoren. Maar zij vergeten daarbij te vermelden dat dat privé-eigendom in handen is van een zeer kleine groep mensen.

Vrij ondernemerschap. Weer anderen spreken van vrij ondernemerschap (free enterprise), maar kapitalisme heeft vrij ondernemerschap voor de gewone man juist beëindigd en heeft wereldwijde loonslavernij gebracht. Tot 1500, toen het renteverbod onder het Katholicisme in Europa langzaam aan zijn einde kwam, werkte de gewone man voor zichzelf. Als kleine boer, als vakman. Dit was ook de situatie in de oude stamverbanden, voordat ‘beschaving’ zijn intrede deed.

Dus wat is kapitalisme dan wel?

Vanuit historisch perspectief kan kapitalisme niet los worden gezien van de opkomst van bankieren. Kapitalisme ontstond in Venetië en vond in het Amsterdamse Imperium (De Gouden Eeuw) zijn eerste volledige, volwassen implementatie: multinationals, verhandelbare aandelen, bubbels en de onvermijdelijke recessies. Ook ontstond een dominante (centrale) bank: De Amsterdamsche Wisselbank.

Het volgende centrum van het Internationale Grootkapitaal werd London, dat twee eeuwen regeerde en gedomineerd werd (en wordt) door de City of London, waar veel internationale banken hun hoofdkwartier hebben en wat gezien wordt als het centrum van het internationale bankierskartel. Het Britse Imperium werd gedomineerd door de Bank of England. Vandaar dat Nathan Mayer Rothschild in 1815 kon beweren:

“Het kan me niet schelen welke marionet er op de troon van Engeland wordt geplaatst om het rijk te regeren waar de zon nooit ondergaat. De man die de Britse geldvoorraad controleert, controleert het Britse rijk, en ik controleer de Britse geldvoorraad.”

Daarna volgde New York, dat op haar beurt gedomineerd wordt door Wall Street, en de Federal Reserve Bank, die almachtig is in de Amerikaanse en wereldeconomie.

Kapitalisme is dus een door bankiers gedomineerde economie. Hoe zouden we een wereldeconomie die drie jaar inkomens in het krijt staat bij De Bank anders willen noemen?
Kapitalisme is de economie van rente en ander 'onverdiend inkomen'. Onverdiend inkomen wordt ook wel 'geld met geld verdienen' genoemd. Rente, huisjesmelkerij en speculeren of investeren zijn de drie belangrijkste voorbeelden van onverdiend inkomen. Hier staat tegenover: inkomen door productie, zoals ondernemen of werken voor een loon.

Lees het artikel hieronder verder.

Steun ons werk en bestel het boek waarmee je onder andere dit artikel en vele andere inzichten en wijsheden in huis haalt.

Dit is artikel is opgenomen in de eerste editie van Tijdboek LuMens. Steun ons werk en bestel het boek of doe een donatie. Hartelijk dank!

Vervolg artikel:

Het verschil tussen onverdiend inkomen en een commerciële transactie tussen twee productieve partijen is dat in de commerciële transactie beide partijen vermogen opgeven: voor de verkoper is dat een product of dienst (waar arbeid mee gepaard gaat) en voor de koper het geld. Bij onverdiend inkomen is er alleen de betalende partij die vermogen opgeeft. Denk bijvoorbeeld aan een rentedragende geldlening. Als iemand 100 euro leent voor een jaar met 5% rente, dan heeft hij na een jaar 105 euro betaald aan de geldlener. De uitlener heeft rente als waarde gekregen, de lener zelf heeft niets meer, naast de 5 euro mindering. Bij huisjesmelkerij zien we precies hetzelfde: de huisbaas heeft aan het einde van het contract nog steeds het huis, plus een bak geld aan huur. Hij heeft geen enkel vermogen opgegeven. Hij heeft niets geproduceerd en geen enkele bijdrage geleverd aan de welvaart van de samenleving. Hij heeft alleen genomen - exclusief de onderhoudskosten naar eigen inzicht.

Rente is de basis van onverdiend inkomen. Huisjesmelkerij zou niet zonder kunnen bestaan: als iedereen een rentevrije hypotheek zou krijgen (wat heel gemakkelijk te organiseren is), zou niemand een groot deel van zijn inkomen aan een rijke huisbaas hoeven afstaan. We hebben al gezien dat rente de huren immens opdrijft. Liefst 75% van de huur is doorberekende rente, ofwel de rente die de huisbaas zelf betaalt aan de bank.

Ook de aandelenbeurs zou niet bestaan zonder rente. De hele logica ervan is dat bedrijven geld kunnen ophalen zonder te hoeven lenen, maar geen van hen zou dat doen als ze toegang hadden tot rentevrij krediet. De aandelenbeurs is zelfs nog mooier voor de kapitalist-bankier dan rentedragend lenen: bedrijven worden gedwongen tot het opgeven van eigendom in ruil voor kapitaal om te kunnen groeien, terwijl de bankier niet hoeft te wachten tot hij failliet gaat aan onbetaalbare rentelasten voordat hij eigendom verkrijgt.

Het netto effect van 'geld met geld verdienen' is dat het de productie van de werkende massa afroomt. En niet een beetje. Tot wel 90% of meer van de productie van de gemiddelde loonslaaf eindigt direct of indirect in handen van lieden die 'geld met geld verdienen'. Dat betekent dat een gewone man 100 euro produceert en 10 euro consumeert. Als je een 40-urige werkweek hebt, werk je de eerste twee dagen voor de bank (40% van alles wat we betalen is tenslotte doorberekende rente), de derde dag voor de belastingdienst, de vierde voor de huisbaas en vrijdagochtend voor de hoge prijzen van de kartels. Wat je vrijdagmiddag na de lunch verdient, mag je zelf uitgeven.
 
“Kapitalisme maakt ons rijk”
Dat is wat ze zeggen. Maar de realiteit is dat rond 1500 een man in Europa, of waar ook, 15 weken per jaar werkte, als zelfstandige boer of vakman, en daarmee zijn gezin kon onderhouden. Een werkdag was korter en er waren 200 vakantiedagen ('Holy Days/Holidays) op de Katholieke kalender. Denk erover na: na 400 jaar economische groei onder het kapitalisme bezitten de massa's van het Westen... niets. Ze hebben geen of negatief vermogen. Ze leven van maand tot maand. Gezamenlijk hebben we vele biljoenen aan schulden uitstaan. Meer dan de helft van de werkende Nederlanders kan niet eens een hypotheek krijgen en is veroordeeld tot het betalen aan een huisbaas. Is dat een hoax, of wat?

Het misverstand ontstaat deels omdat men niet verder terugkijkt dan, zeg, 1870, het hoogtepunt van het kapitalisme, toen de gewone man in Groot-Brittannië was veroordeeld tot een gruwelijk bestaan in de fabrieken of de mijnen, waar hij 80 uur per week moest zwoegen om de huur en een paar aardappelen te kunnen betalen. Vaak was zelfs dat niet genoeg en moest hij zijn vrouw en kinderen ook laten werken.

Sindsdien is de situatie wel verbeterd, maar nog altijd hebben we het veel slechter dan vóór het kapitalisme. In een rentevrije economie, met de huidige staat van de technologie, zou een veel hogere levensstandaard voor de werkende massa’s met gemak mogelijk zijn, zonder het geparasiteer van de ultra-rijken. 

Waar ging het mis?
Hoe heeft het ooit zo mis kunnen gaan? Hoe zijn we gegaan van 15 weken per jaar, naar eerst 80 uur en toen 40 uur per week, 40 weken per jaar, moeten zwoegen? Waarom kwam de rente terug in Europa, nadat het na de val van Rome, dat in hoge mate ten onder ging door de rijkdom-centraliserende effecten van rente, voor 1000 jaar verboden was en als puur anti-christelijk en satanisch werd gezien?

Het antwoord op die vraag is zowel spiritueel, filosofisch als technisch van aard. Het levensbeschouwelijke verhaal was dat in de katholieke economie werken beschouwd werd als een kruis dat iedere man moest dragen: 'In het zweet des aanschijns, zult gij brood eten'. De economie werkte verbroederend. We waren broeders die allen deelden in hetzelfde lot. Christelijke naastenliefde prevaleerde in die economie. Nemen zonder te geven (zoals met rente) werd gezien als een doodzonde, als diefstal, zelfs als moord. Schulden moesten betaald worden, maar bijvoorbeeld iemand met vrouw en kinderen uit huis zetten, werd gezien als een zware zonde. De behoefte aan betaling van de crediteur werd als minder belangrijk gezien als het mensenrecht van een dak boven je hoofd.

Woekeraars (bankiers) gingen naar de hel en kregen geen christelijke begrafenis. Velen van hen vreesden om die reden de dood. Vaak draaiden ze aan het einde van hun leven bij en kregen ze alsnog vergeving als ze de mensen die ze hadden benadeeld terugbetaalden. Dit soort verlichting is nauwelijks voor te stellen in onze tijd, waar alles draait om de vermeende rechten van het kapitaal.

Natuurlijk zal het ook toen zeker niet slechts rozengeur en maneschijn zijn geweest. Feodalisme is niet waar we naar toe willen, maar het feit dat de rentevrije, christelijke economie tegenwoordig als The Dark Ages wordt afgeschilderd door de officiële geschiedschrijvers, is simpelweg omdat de geschiedenis geschreven wordt door de winnaar, en de winnaar is De Bank , de ware hegemon in de wereld.

Kredietschaarste in de economie
Toch was er ook in die tijd een cruciaal probleem met de economie. Ook al was er een renteverbod in Europa, er was geen mechanisme voor het verschaffen van rentevrij krediet. Dat had wel degelijk georganiseerd kunnen worden, maar de bevoegde instanties: de monarchie, de aristocratie en de kerk, ontbeerden de kennis en wellicht ook het verlangen. Als gevolg hiervan was er kredietschaarste in de economie. Dit bracht allerlei problemen met zich mee, met name voor bedrijven.

Deze problematiek werd benoemd door bijvoorbeeld een man als Francis Bacon, één van de meest invloedrijke mensen van de 16e eeuw. In zijn boek 'Of Usury’ (‘Over woeker’)[2] stelt hij:

"Aangezien er moet worden geleend en uitgeleend, en de mensen zo hard van hart zijn dat ze niet gratis willen lenen, moet rente worden toegestaan."

Hier refereert hij duidelijk aan het feit dat er kredietschaarste is, omdat men 'zo hard van hart is, dat men zonder rente niet wil uitlenen'.

Een andere cruciale speler in het weer toelaatbaar maken van rente was Calvijn. Hij schreef in een brief aan een vriend:

"Ik vind niet dat rente onder ons geheel verboden zou moeten zijn, tenzij het in strijd is met gerechtigheid en liefdadigheid."

Kennelijk kende Calvijn, die bekend stond als een superieure bijbelkenner, Deuteronomium 23:19:

“Gij zult aan uw broeder niet woekeren, met woeker van geld, met woeker van spijze, met woeker van enig ding, waarmede men woekert.”

Duidelijker kan niet, zou je zeggen. Zowel Calvijn als Bacon refereerden aan de kredietschaarste bij bedrijven en de problemen die dat opleverde in de economie. Maar in plaats van zich in te spannen om rentevrij krediet te organiseren, pleitten zij juist voor het herinvoeren van rente. De herinvoering van rente leidde inderdaad tot een productievere economie, dat is wel belangrijk om bij stil te staan. Het probleem is alleen dat die verbeterde productie niet bij de producenten terugkwam, en ook niet leidde tot een hogere levensstandaard van ondernemers en werknemers.

Werknemers  Gedurende de hele geschiedenis zijn lonen alleen voor jonge mensen en voor de simpelen van geest geweest; mensen die het niet voor elkaar kregen zelfstandig te werken. Vrije mensen horen voor zichzelf te werken en eigenaar te zijn van hun huis, hun werkplaats en hun gereedschappen.

Al onze extra productie onder het kapitalisme, alle befaamde ‘economische groei’, komt terecht bij de bovenste 1%. Zij zijn de winnaars van het kapitalisme. De banken en de multinationals zijn degenen die praktisch alles bezitten. De media en de zogenaamde 'wetenschap', ook eigendom van de ultra-rijken, zijn in het leven geroepen om aan ons uit te leggen dat het echt niet anders kan en dat we nergens zouden zijn zonder hen.

Maar hoe moet het dan wel?
De enige oplossing voor rente op leningen is géén rente op leningen. Het kan werkelijk niet eenvoudiger.  Maar valt dat wel te organiseren? Want niemand zou toch uitlenen zonder rente? Dat klopt, tenzij de 99% zich gaat realiseren dat zij degenen zijn die opdraaien voor de rente. Het heeft als loon-, schuld-, en renteslaaf geen enkele zin om te beweren: 'Ik zou ook niet uitlenen zonder rente.’ Voor ons, de gewone man of vrouw, zou de vraag moeten zijn: hoe komen we van die rente af? Hoe verschaffen we onszelf rentevrij krediet, zodat we een gespecialiseerde, hoog ontwikkelde economie kunnen hebben, zonder dat de rijkdom zich wederom concentreert?

Het antwoord is dat we tegenwoordig gemakkelijk, tegen ultra-lage kosten, alle rentevrije kredieten kunnen verschaffen die we ooit nodig zullen hebben. Er zijn zelfs verschillende manieren:

1. 
   a) Rentevrij sparen, in ruil voor het recht op rentevrij krediet in de toekomst. De JAK Bank in Zweden werkt zo. In ruil voor rentevrij sparen, krijg je punten. Hoe meer punten je hebt, hoe meer rentevrij krediet je kunt krijgen.
   b) Demurrage. Dat is rente, niet op je negatieve, maar op je positieve saldo. Zo wordt sparen ontmoedigd en wordt het aantrekkelijker gemaakt om je geld uit te geven, het om te zetten in waardevaste goederen of het beschikbaar te stellen voor rentevrij krediet, wat dan goedkoper is dan het op de bank te laten staan.
2. c) Rentevrij krediet door dubbelzijdig boekhouden. De simpele waarheid is dat banken al het geld dat zij uitlenen creëren op het moment dat iemand die schuld op zich neemt, door middel van dubbelzijdig boekhouden. Dit is geen hogere wiskunde, het is kinderlijk eenvoudig: als je bijvoorbeeld een hypotheek krijgt van de bank, dan opent de bank een rekening voor je, waar je laten we zeggen € 300.000 in de min kan staan. Als je die uitgeeft aan je huis, dan sta je dus € 300.000 in de min, terwijl de verkoper van het huis € 300.000 bijgeschreven krijgt. Zo is driehonderdduizend euro gecreëerd, met een druk op een knop. Dit is wat de banken iedere dag doen.
   
   De vraag is dus: als De Bank het geld schept, waarom betalen we er dan rente over?

“Het proces waarmee geld wordt gecreëerd is zo eenvoudig dat de geest wordt uitgezet. Waar iets zo belangrijks in het spel is, lijkt een dieper mysterie alleen maar deugdzaam.” John Kenneth Galbraith

Kapitalisme en communisme
De media en 'de wetenschap' programmeren ons om te denken dat het enige alternatief voor kapitalisme communisme is. Het geplunder van de rijken moet opgelost worden door de staat eigenaar te maken van de productiefactoren. In werkelijkheid is communisme het doel van de ultra-rijke families die achter De Bank en het kapitalisme zitten.

Als er niets verandert, stevenen we af op een wereldregering voor en door de bankiers, die in hoge mate communistisch zal zijn. In Agenda 2030 is er geen privé landbezit meer, maar is alle land eigendom van de staat. Antony Sutton toonde aan[3] dat de fabrieken in de Sovjet Unie allemaal eigendom waren van Wall Street en Duitse en Japanse multinationals. Mao was lid van Skull & Bones en een pion van Rockefeller. Het zogenaamde communistische China is van A tot Z opgebouwd door Wall Street. Dat kunnen we heel simpel zien: ze hebben al hun productie naar China verplaatst. Daarmee holden ze enerzijds de Amerikaanse economie totaal uit, en anderzijds werd China zo een wereldmacht.

Onder communistisch bewind krijg je een inkomen dat net genoeg is om van te leven, maar dat veel lager ligt dan de echte waarde van je productie. Alle toegevoegde waarde van je productie eindigt bij de staat, die op zijn beurt eigendom is en gecontroleerd wordt door de plutocraten achter de schermen. De gelijkwaardigheid van het Marxisme is heel eenvoudig: “Iedereen arm is ook gelijk”.

De oplossing voor het kapitalisme is niet communisme, maar een rentevrije economie, mogelijk gemaakt door rentevrij krediet, niet alleen voor de staat maar vooral ook voor de massa.  Op die manier kunnen we naar een economie toe waar een mens produceert en de volle waarde van zijn productie zelf, samen met zijn familie, kan consumeren. Dat is de enige oplossing voor de plutocratie, het kapitalisme en de absurde vermogens- en inkomensongelijkheid in de wereld. Het is de enige manier om loonslavernij en alle doorgeslagen corruptie op te lossen.

Conclusie

Rente en het daaraan gerelateerde kapitalisme zijn de kernproblemen van de huidige economie. Alle andere problemen zijn daarvan afgeleid. Het Westen staat aan de vooravond van een enorme financiële crisis. Alles draait om het financiële systeem en de enorme schuld waaronder het Westen gebukt gaat. Het is een schuld die onbetaalbaar en onhoudbaar is geworden.

Er zijn uiteindelijk maar twee scenario's: of ze gaan door met geld drukken en creëren een vernietigende hyperinflatie, of ze stoppen ermee, wat een vernietigende deflatie zal veroorzaken. Inflatie of deflatie... hoe het gaat lopen weet niemand, maar ondergetekende verwacht het laatste. In beide gevallen is de oplossing echter hetzelfde: we zullen onze afhankelijkheid van de euro en de dollar drastisch moeten gaan verminderen. En zoals ik in dit artikel uiteen heb gezet, is dat voor iedereen haalbaar.

[1] Dit is geen 'complottheorie', maar het resultaat van een in 2011 in 'the New Scientist' gepubliceerde studie, waarbij de 2007 Orbis Marketing Database met 30 miljoen investeerders en hun vermogensposities werden gedatamined.
https://arxiv.org/PS_cache/arxiv/pdf/1107/1107.5728v2.pdf

[2] https://socialsciences.mcmaster.ca/~econ/ugcm/3ll3/bacon/bacon002.html
Usury = Woeker

[3] https://www.amazon.com/National-Suicide-Military-Soviet-Union/dp/0870002074

Dit artikel van Anthony hebben we gezien de huidige economische situatie gratis beschikbaar gemaakt op onze website. Gezien het belang hopen we dat je er je voordeel mee kunt doen en anderen er mee kunt helpen waar mogelijk.

Dit is artikel is opgenomen in de eerste editie van Tijdboek LuMens. Steun ons werk en bestel het boek of doe een donatie. Hartelijk dank!