De nieuwe mens komt

Maart 2020. Ik heb een helder visioen over een nieuwe mens die een nieuwe wereld gaat bouwen. Ik zet een stapje in de schoenen van deze nieuwe mens, die wezenlijk anders is dan voorheen. En dat is overweldigend. Ik ervaar een fenomenaal gevoel van liefde voor alles wat leeft en wat er is. De mensen om mij heen voelen niet eens als 'andere mensen', maar als onderdeel van mijzelf. Ik zie en voel de eenheid van mensen onderling.

 

Ik zie dat zelfs op DNA-niveau de mens aan het veranderen is. De ontwikkeling en versterking van multidimensionale zintuigen zoals telepathische gaven zijn hier onderdeel van. De eenheid van de mensheid is niet slechts een intellectueel begrip, maar een helder weten. Iedereen ziet en voelt dit direct vanuit de eigen waarneming. We geven aan elkaar zonder iets terug te verwachten, want het voelt niet als weggeven. We zijn immers één.

 

Door het wegvallen van de angst om tekort te komen, valt ook de behoefte aan geld en bezit weg. We delen alles met elkaar en voorzien met plezier en liefde in elkaars behoeften. De nieuwe mens heeft geen behoefte aan macht. De aandacht en behoeften van de nieuwe mens zijn wezenlijk verschoven van ‘ik’ naar ‘wij’.

 

Ik voel een uitbundige liefde voor alles wat leeft, voor alle uitingen van het unieke zelf om op een creatieve, onbevangen en bevlogen manier het leven te vieren en te eren. We ervaren niet alleen de eenheid met elkaar, maar ook met de dieren, de natuur en met de oorspronkelijke bron van de schepping, God of het universum, wat voor naam je er ook maar aan wil geven. Geloven is weten geworden.

 

Donkere krachten

De nieuwe mens is niet langer vatbaar voor donkere krachten of verleidingen. Zaken als geld, macht en bezit doen ons niks meer. Het kwaad heeft geen grip meer op ons, de donkere tentakels glibberen zo van ons af. In het visioen zie ik hoe deze donkere energie echt overal zijn tentakels heeft, in letterlijk ieder mens en letterlijk in alles wat mensen opgebouwd hebben aan maatschappelijke constructies zoals het onderwijs, wetenschap, religies, overheden, geschiedenisboeken, Hollywood, bedrijven, wetgeving, de medische wereld, media, banken en vooral onszelf. Al deze aspecten in de buitenwereld zijn via de mensen zelf gemanifesteerd.

 

Ik zie hoe de mens steeds verder van zijn eigen natuur afgedreven is door alle maatschappelijke en onnatuurlijke constructies die we samen hebben opgezet en uitgebreid. Ik zie hoe destructief de mindset van ‘meer willen’ is en welke impact dat heeft op onze eindige planeet.

 

Ik zie dat religies in principe op liefde gebaseerd zijn, maar dat de tentakels van het kwaad ook hier zijn binnengedrongen. Ik zie hoe alle mensen in de oude wereld in meer of mindere mate vatbaar zijn voor het kwaad, onder andere door trots en ego, geld en lust.

 

Oog in oog met het duister

Op een bepaald moment kom ik in een directe confrontatie terecht met de kern van deze donkere krachten, wat zichtbaar is als een wezen. Ik heb het gevoel dat dit de grote kern (of bron) van angst is, en dat dit wezen Satan genoemd zou kunnen worden, maar die benaming kan verschillen voor andere mensen. Volledig vrij van angst treed ik hem tegemoet. Ik voel me een soort indianen-krijger, en op een eigenaardige manier voel ik dat 'met' mij, niet letterlijk naast me maar op hun eigen wijze tegelijkertijd met mij, miljoenen andere zielen ook zonder angst Satan tegemoet treden en hem confronteren vol bravoure, geheel onbevangen en zonder angst.

 

Het kwaadaardige wezen, deze bron van angst, schrikt van deze moedige bewuste nieuwe mens; hij heeft er zo weinig grip op. Vervolgens kruipt hij terug, waarna ik hem vervolgens vanuit liefde en compassie benader. Ik ben op zoek naar zijn beweegredenen, zijn ‘waarom’. Ik merk dat hij zich helemaal geen raad weet met mijn liefde en compassie. Hij verbleekt helemaal, alsof hij nooit liefde heeft gekend. Ik omarm hem en verzeker hem dat er ook voor hem plek is. Het verleden speelt geen rol. Schoorvoetend geeft hij zich over. Ik voel zijn blijdschap over het feit dat hij welkom geheten wordt aan de lichte kant van het bestaan.

 

Het wordt me verder duidelijk gemaakt dat de echte strijd helemaal niet in deze wereld wordt gevoerd, maar op een heel ander niveau. Wat we hier zien is slechts een manifestatie van een strijd op een onzichtbaar en energetisch niveau en dat werkt zich op aarde uit in de vorm van macht en controle.

 

De overgangsfase

De nieuwe mens is aan het opstaan en deelt de aarde met 'oude wereld mensen'. Deze 'oude mens' zit nog vast in het oude systeem van geld, bezit en schaarste. De oude mens heeft een sterke drang om zich vast te klampen aan het oude systeem, want dat is altijd zijn realiteit geweest. Het voelt bekend en vertrouwd. De nieuwe wereld is onbekend en eng. De oude mens kan de oude wereld nog niet zomaar opgeven en wordt daarin gesteund door de donkere krachten.

 

De donkere krachten trekken alles uit de kast, met kwade ingevingen en verleidingen. Ze beseffen dat het erop of eronder is en willen hun grip op de aarde niet verliezen. Ik zie dat mensen tegen elkaar worden opgezet, oorlogen breken uit en het wantrouwen neemt toe onder oude wereld mensen die nog geen vertrouwen hebben in de nieuwe wereld en hun eigen innerlijke kracht. Er staan ook valse profeten en lichtwerkers op. Zij verkondigen de nieuwe boodschap die ze gehoord hebben, maar op de achtergrond volgen ze heimelijk hun eigen oude wereld agenda. Zij handelen nog steeds vanuit angst en schaarste en voelen de nieuwe wereld nog niet in hun hart.

 

De rol van voorlopers

Steeds meer mensen ontwaken en herzien hun realiteit. Ik zie in mijn visioen een mondiale bewustwording van wat het leven werkelijk is, en de fundamentele rol van liefde in de mens. De nieuwe mens hoeft helemaal niet zoveel te doen tijdens deze strijd die nu op aarde woedt. Dit is de overgangsfase. De strijd is een noodzakelijk kwaad en moet gevoerd worden om de wereld te ontdoen van het kwaad. Het enige wat deze voorlopers hoeven te doen, is als een rots in de branding blijven staan. Ik zie hoe letterlijk een vuurstorm over ons heen raast. We hoeven alleen maar stil te zitten en  liefde te verankeren, belichamen en uitstralen. Als een lichtbaken in alle ellende om ons heen. Zo is er een alternatief zichtbaar voor de oude wereld die in duigen valt. Dat alternatief is puur en schoon, vol liefde en compassie. Er ontstaat een andere weg, een nieuwe weg, waarmee duidelijk wordt dat de oude wereld niet meer het antwoord is. Ik krijg te zien dat onderling de strijd aangaan juist is wat het kwaad wil. Een wig drijven tussen mensen onderling. Zo ook de valse profeten en valse lichtwerkers. Hun handelen dat gebaseerd is op angst en vastklampen aan de bekende oude wereld is begrijpelijk vanuit de oude wereld gedachtes, en ook dit kan met compassie benaderd worden. Mensen die al verder open zijn gaan staan in hun nieuwe gaven, 'zien' deze misleidende mensen letterlijk in hun onwaarheid, het is zichtbaar en doorzichtig.

 

Ik krijg verder te zien dat voorlopers de mensen in hun omgeving houvast kunnen geven binnen hun eigen realiteiten en denkkaders. Ik zie bijvoorbeeld dat de Christenen om mij heen steun en inzichten kunnen halen uit het Bijbelboek Openbaringen. Joden, moslims, hindoes, boeddhisten, taoïsten, atheïsten, enzovoorts, iedereen heeft zijn eigen denkkaders, en ik zie zo helder dat we allemaal één zijn, maar dat het kwaad een belachelijke strijd heeft gecreëerd op basis van alles wat maar een onderscheid tussen mensen kan aangeven. Religie, huidskleur, nationaliteit, afkomst, titels, status, inkomen, geslacht, leeftijd, noem maar op. Terwijl diversiteit er juist is om te vieren!

 

Diversiteit kleurt de nieuwe wereld en zo vullen we elkaar aan als een multidimensionale eenheid. De nieuwe mens kan anderen binnen hun eigen kaders houvast geven, zodat zij mee kunnen in de nieuwe wereld. Ik krijg ook mensen te zien die niet mee willen, die te vastgegrepen zijn door de oude wereld. Loslaten zal ook een onderdeel zijn van de overgangsfase.

 

Tot slot wordt het overtuigende weten van bovenstaand visioen letterlijk in mijn hart gestopt met twee klappen op mijn linkerborst met de 'woorden' ‘niet vergeten, weet dit is jouw waarheid, hou het bij je en blijf er dichtbij’. Ik zet 'woorden' tussen haakjes omdat bovenstaande niet persé via de oren ging, net zoals het 'zien' hiervoor ook niet altijd helemaal visueel was met de ogen. 'Voelen' is misschien beter gezegd, hoewel dat weer een suggestie van tastzin geeft wat het ook zeker niet is. Het was alsof ik een stapje zette in de nieuwe multidimensionale mens en ik kan die nieuwe vormen van 'waarnemen' niet goed vertalen naar mijn huidige begrippen.

 

Dit is artikel is opgenomen in de eerste editie van Tijdboek LuMens. Steun ons werk en bestel het boek of doe een donatie. Hartelijk dank!